Πρωτοφανείς αποζημιώσεις επεδίκασε το Δικαστήριο Πάφου για ιατρική αμέλεια
Ακολουθήστε μας στο Linkedin και συνδεθείτε με άλλους επαγγελματίες του κλάδου
Πρωτοφανείς αποζημιώσεις επιδίκασε πρόσφατα το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου σε αγωγή προσώπου που έμεινε ανάπηρο λόγω αμέλειας που αποδίδεται σε γιατρούς του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας. Όπως αποκαλύπτει σήμερα ο Φιλελεύθερος, συνολικά επιδικάστηκαν ποσά που αγγίζουν τα τρία εκατομμύρια ευρώ ως αποζημιώσεις για τη μόνιμη αναπηρία που υπέστη 39χρονος σήμερα, πρώην εκπαιδευτής και πρωταθλητής στο Ολυμπιακό άθλημα του τζούντο. Συγκεκριμένα, στην μακροσκελή απόφαση του Δικαστηρίου στις 27 Μαρτίου επιδικάστηκαν:
>> €1.000.000 γενικές αποζημιώσεις.
>> €517.179,84 ειδικές αποζημιώσεις.
>> €359.760 αποζημιώσεις για τα μελλοντικά έξοδα φροντίδας του ενάγοντα και για την απώλεια μελλοντικών απολαβών.
Στο συνολικό ποσό του €1.876.939,84 επιδικάστηκα και τόκος 8% από το 2009 μέχρι σήμερα, οπόταν ανεβάζουν το ποσό των αποζημιώσεων γύρω στα €3 εκατομμύρια.
Σύμφωνα με την κατάληξη του Δικαστηρίου, «το βέβαιο είναι πως η μακρά και παντελώς αδικαιολόγητη καθυστέρηση υποβολής του ενάγοντος σε χειρουργική επέμβαση στις 27/3/09 δυστυχώς οδήγησε στη συμπίεση του εγκεφάλου με αποτέλεσμα την πρόκληση μόνιμης βλάβης. Είναι δε προφανές πως αν η επέμβαση γινόταν άμεσα και έγκαιρα, τότε, όπως τα συγγράμματα, τα άρθρα και οι έρευνες και μελέτες κατέδειξαν, κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό πέραν του 90% η κατάσταση του ενάγοντος θα αντιμετωπιζόταν και θα θεραπευόταν και δεν θα του προκαλείτο αυτή η βλάβη».
Όλα ξεκίνησαν στις 24/3/2009 όταν ο νεαρός τότε πρωταθλητής του τζούντο υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Μεταφέρθηκε από τον πατέρα του στο νοσοκομείο Πάφου και λόγω της κατάστασής του αυθημερόν οδηγήθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Αφού έγινε η αξιολόγησή του οδηγήθηκε στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και παρακολουθείτο. Τρεις μέρες αργότερα παρατηρήθηκε επιδείνωση της νευρολογικής εικόνας του ενάγοντος με διαστολή της δεξιάς κόρης. Ο ενάγων εξετάστηκε από τον εφημερεύοντα εντατικολόγο και διενεργήθηκε επείγουσα αξονική τομογραφία εγκεφάλου στις 08:03π.μ.. Η αξονική τομογραφία δεν κατέδειξε νέα αιμορραγία αλλά αύξηση του περιεστιακού οιδήματος γύρω από το αιμάτωμα, με παρεκτόπιση της μέσης γραμμής. Ενημερώθηκε ο εφημερεύων νευροχειρουργός, χορηγήθηκε φαρμακευτική αγωγή και ο ενάγων συνέχισε να βρίσκεται υπό παρακολούθηση στη ΜΕΘ.
Στις 12:00μ. ο ενάγων παρουσίασε τονικοκλονικούς επιληπτικούς σπασμούς με διαστολή και της αριστερής κόρης και διασωληνώθηκε και τοποθετήθηκε στον αναπνευστήρα. Τοποθετήθηκε αμέσως κεντρικός φλεβικός καθετήρας στη δεξιά υποκλείδα φλέβα και τέθηκε σε καταστολή μέχρι τις 2:00μ.μ. που ο ενάγων μεταφέρθηκε στο χειρουργείο. Μέσα από μαρτυρίες που ακούστηκαν στο δικαστήριο από ειδικούς γιατρούς, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αμέσως μετά τις 07:30π.μ. που υπήρξε η επιδείνωση της κατάστασης του με μυδρίαση της δεξιάς κόρης και τις 08:03π.μ., όταν η αξονική τομογραφία κατέδειξε οίδημα με παρεκτόπιση της μέσης γραμμής, επιβάλλετο η άμεση διασωλήνωση του και η υποβολή του σε αποσυμπιεστική επέμβαση.
Ο χρόνος εκείνος ήταν κρίσιμος και καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη της πορείας του ενάγοντος και μέχρι που αυτός οδηγήθηκε στο χειρουργείο έξι ώρες μετά, ήτοι στις 2:00μ.μ., είχε ήδη δημιουργηθεί έμφρακτο με αποτέλεσμα την πρόκληση της μόνιμης βλάβης στον εγκέφαλο. Η δεύτερη αποσυμπιεστική κρανιεκτομή δεν απέφερε οποιαδήποτε βελτίωση στην κατάσταση του ενάγοντος, παρά μόνο του έσωσε τη ζωή, παρατηρεί ο δικαστής.
Μετά την εξέλιξη αυτή, ο ενάγων μεταφέρθηκε στις 16/4/2009 στη Γερμανία με τη συνοδεία του πατέρα του και εισήχθη στη Νευρολογική Μονάδα Εντατικής Θεραπείας της Νευρολογικής Πανεπιστημιακής Κλινικής της Χαϊδελβέργης. Στη συνέχεια μπήκε σε κέντρο αποκατάστασης μέχρι τις 15/9/09, όταν και επέστρεψε στην Κύπρο. Είχε παρουσιάσει περαιτέρω πρόοδο, περιορισμένης πάλι έκτασης. Μπορούσε να χρησιμοποιήσει το δεξί του χέρι να κρατά πράγματα, να κάνει λίγα βήματα με τη βοήθεια φυσιοθεραπευτή και μιλούσε περισσότερο από προηγουμένως, παρ’ όλο και τα πλείστα των όσων έλεγε δεν ήταν αντιληπτά.
Μετά την εξέλιξη αυτή καταχώρησε αγωγή μέσω του δικηγόρου του Κώστα Δημητριάδη διεκδικώντας αποζημιώσεις για σωματικές βλάβες, μόνιμη αναπηρία, ανικανότητα και άλλες δαπάνες. Το Δικαστήριο στη βάση όσων έκρινε αποδεκτά, θεωρεί ότι ο ενάγοντας είναι ανίκανος να φροντίσει τον εαυτό του επί καθημερινής βάσης ή να εργαστεί, ενώ παρουσιάζει βαριά κινητική αναπηρία, επιληψία, έκπτωση ανώτερων ψυχικών λειτουργιών (σημειακή μνήμη, σφαιρική αφασία, οπτική αγνωσία), ημιανοψία, δυσαρθρία, δυσφαγία, υποφυσιακή ανεπάρκεια και καταθλιπτική συνδρομή (πιθανότατα επιδεινούμενη από αντιεπιληπτική αγωγή. Δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί και χρειάζεται μόνιμα βοήθεια από τρίτο πρόσωπο. Δεν μπορεί να εργαστεί, να γράψει, να μιλήσει κανονικά και στερείται κοινωνικής ζωής. Είναι στο κρεβάτι τις 20 από τις 24 ώρες της ημέρας. Μετά την παραμικρή δραστηριότητα, όπως π.χ. για να πάει στην τουαλέτα, αναζητεί το κρεβάτι του.
Παράλληλα, το Δικαστήριο διαπιστώνει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία πως ο τρόπος αντιμετώπισης του ενάγοντος κατά τις 27/3/09 το πρωί μέχρι και την πρώτη επέμβαση του ουδόλως βρίσκει έρεισμα ούτε και προνοείται στα πρωτόκολλα ή διεθνείς κατευθυντήριες γραμμές. «Η καθυστέρηση για έξι ολόκληρες ώρες της χειρουργικής επέμβασης δυστυχώς ήταν η αιτία της πρόκλησης του εμφράκτου, το οποίο βεβαίως δεν μπορούσε να ήταν εμφανές στην αξονική που έγινε το πρωί, και το οποίο είχε ήδη προκαλέσει σοβαρή μόνιμη βλάβη στον ενάγοντα», κατάληξε το Δικαστήριο.
