Άκυρο πρόστιμο σε ασφαλιστική εταιρεία για παραβίαση προσωπικών δεδομένων
Ακολουθήστε μας στο Linkedin και συνδεθείτε με άλλους επαγγελματίες του κλάδου
Οι ασφαλιστικές εταιρείες, στην βάση των συμβολαίων που έχουν υπογραφεί με ασφαλισμένους, μπορούν και έχουν την δυνατότητα, να ζητούν όσα πιστοποιητικά κρίνουν ως αναγκαία, για να τεκμηριωθεί μια απόφαση έγκρισης ή απόρριψης αιτήματος για αποζημίωση.
Αυτό επιβεβαίωσε απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με την οποία ακυρώθηκε η επιβολή προστίμου ύψους €3000 που είχε επιβληθεί στην ασφαλιστική εταιρεία CNP Cyprialife ltd, από την Επίτροπο Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού χαρακτήρα, κατόπιν παραπόνου ασφαλισμένης. Η εταιρεία είχε προσφύγει στη Δικαιοσύνη και το πρωτόδικο δικαστήριο είχε θεωρήσει ως ορθή την ποινή που επιβλήθηκε από την Επίτροπο. Ωστόσο, το Ανώτατο που εξέτασε την έφεση, αποφάνθηκε πως το Πρωτόδικο Δικαστήριο ενήργησε εσφαλμένα.
Τα πιστοποιητικά
Το 2012, μια γυναίκα η οποία διατηρούσε ασφάλεια ιατρικής κάλυψης με την εταιρεία, υπέβαλλε παράπονο στο Γραφείο της Επιτρόπου Προσωπικών Δεδομένων υποστηρίζοντας ότι, «αντί η ασφαλιστική εταιρεία να ικανοποιήσει το αίτημα της για αποζημίωση, όπως προνοείται στο συμβόλαιο, αδικαιολόγητα και εξευτελίζοντας την προσωπικότητα της και μη σεβόμενη την κατάσταση της υγείας της, απέρριψε την απαίτηση για καταβολή αποζημίωσης για μόνιμη και ολική ανικανότητα, με το δικαιολογητικό ότι δεν είχε προσκομίσει τα απαραίτητα αποτελέσματα εξετάσεων και ότι τα νέα ιατρικά και άλλα πιστοποιητικά που προσκόμισε, δεν τεκμηριώνουν πρόβλημα το οποίο με βάση τους όρους του συμβολαίου, θεμελιώνει αξίωση για αποζημίωση». Η Επίτροπος εξετάζοντας το συγκεκριμένο παράπονο αναφέρθηκε στο μεγάλο αριθμό των προσκομισθέντων από την παραπονούμενη ιατρικών πιστοποιητικών, βεβαιώσεων, θέσεων και γνωματεύσεων που επιβεβαιώνουν και τεκμηριώνουν το συγκεκριμένο πρόβλημα υγείας, το οποίο της προκαλεί μόνιμη και ολική ανικανότητα για εργασία. Συνεπώς κατά την Επίστροπο η απαίτηση για προσκόμιση νέων πιστοποιητικών ήταν υπερβολική και παραβίαζε την αρχή της αναλογικότητας. Επίσης κατά την Επίτροπο, από τους όρους του ασφαλιστικού συμβολαίου και τον ορισμό της μόνιμης και ολικής ανικανότητας, εξάγεται ότι το είδος της ασθένειας δεν είναι αντικειμενικά ουσιώδες στοιχείο για την καταβολή της αποζημίωσης και επομένως τα απιπρόσθετα πιστοποιητικά υπερέβαιναν το μέτρο του αναγκαίου σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε πως ήταν ορθή η θέση της Επιτρόπου
Ανατροπή στο Εφετείο
Το Ανώτατο Δικαστήριο που εξέτασε την έφεση της ασφαλιστικής εταιρείας αποφάνθηκε πως η πρωτόδικη απόφαση ήταν λανθασμένη. Όπως σημειώνεται,«συνομολογήθηκε συμφωνία στο πλαίσιο της οποίας, η ασφαλιστική εταιρεία ανάλαβε την υποχρέωση να αποζημιώσει την παραπονουμένη σε περίπτωση μόνιμης, ολικής ανικανότητας της. Η τελευταία, υπέβαλε απαίτηση για αποζημίωση και παρουσίασε σχετικά πιστοποιητικά. Η ασφαλιστική εταιρεία με επιστολή της ημερ. 23.4.2012 την πληροφορούσε ότι για να μπορέσει να εξετάσει κατά πόσο η υποβληθείσα απαίτηση καλύπτεται από τους όρους του ασφαλιστηρίου, θα έπρεπε να προσκομίσει όλα τα αποτελέσματα των κλινικών και παρακλινικών εξετάσεων που να τεκμηριώνουν το πρόβλημα της ιογενούς εγκεφαλίτιδας και χωρίς αυτά τα πιστοποιητικά δεν θα μπορούσε να αποφασίσει. Ακολούθως, η ασφαλιστική εταιρεία με επιστολή της, ημερ. 6.11.2012, πληροφορούσε την παραπονουμένη ότι δεν είχε προσκομίσει τα αποτελέσματα των εξετάσεων που να τεκμηριώνουν το πιο πάνω πρόβλημα και επιπρόσθετα, την ενημέρωσε ότι τα νέα πιστοποιητικά που παρουσίασε δεν τεκμηριώνουν πρόβλημα το οποίο, με βάση τους όρους του ασφαλιστηρίου, θεμελιώνουν αξίωση για πληρωμή οποιασδήποτε αποζημίωσης».
Κατά την απόφαση του Ανωτάτου «τα όσα ζητήθηκαν (από την ασφαλιστική εταιρεία) δεν εκφεύγουν από το μέτρο του αναγκαίου και του αναλογικού, αφού ήταν απαραίτητα για να διαπιστωθεί κατά πόσο δικαιολογείται ή όχι το αίτημα της για καταβολή αποζημίωσης. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Η Επίτροπος παρέλειψε να συνυπολογίσει όλα τα δεδομένα και να εξισορροπήσει τα εκατέρωθεν συγκρουόμενα δικαιώματα».
Επίσης διαπιστώθηκε πως η Επίτροπος δεν περιορίστηκε σε ότι αποτελούσε ζητούμενο με βάση τις εξουσίες που της παρέχει ο Νόμος, αλλά επεκτάθηκε πέραν των δικών της αρμοδιοτήτων, στην διάγνωση ευρύτερων δικαιωμάτων των εμπλεκομένων.
Κατόπιν αυτών η απόφαση της Επιτρόπου ακυρώθηκε.
