Μπορεί κάποιος που φοβάται το θάνατο να αποφεύγει την ασφάλιση ζωής;

Ακολουθήστε μας στο Linkedin και συνδεθείτε με άλλους επαγγελματίες του κλάδου

Ο φόβος κατά ένα 50% ακινητοποιεί και κατά ένα 50% κινητοποιεί. Οπότε κάποιος μπορεί να κάνει ασφάλιση ζωής από φόβο, αλλά μπορεί και να μην κάνει επειδή φοβάται! Στον έντονο φόβο πολλές φορές υπάρχει και η άρνηση…δηλαδή ένας υποσυνείδητος εσωτερικός μονόλογος θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι: «Φοβάμαι το θάνατο και θα κάνω σαν να μην υπάρχει, σαν να μην πρόκειται να μου συμβεί ποτέ. Γιατί αν αποδεχθώ το θάνατο, τότε αυτό θα σημαίνει ότι θα πεθάνω. Και δε θέλω να πεθάνω! Άρα αν κάνω σαν να μην υπάρχει, μπορεί και να γλιτώσω…ή τουλάχιστον να το καθυστερήσω! Αν δε το σκέφτομαι κιόλας, τότε δε θα υπάρχει!»

Ο θάνατος σαν θέμα είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού στην κοινωνία! Οι άνθρωποι αποφεύγουν να μιλούν για αυτό και για τα συναισθήματα που τους προκαλεί, αλλά ο φόβος του θανάτου εγείρει και πολλά υπαρξιακά ζητήματα που οι άνθρωποι αρκετά συχνά δυσκολεύονται να αγγίξουν για αυτό και τους εξυπηρετεί ο μηδενισμός ή ο θρησκευτικός φανατισμός. Με άλλα λόγια ο φόβος διαχωρίζει εσωτερικά και εξωτερικά και έτσι κάποιος κινείται εύκολα στα άκρα ή προσπαθεί να πιαστεί από κάπου γιατί βιώνει εσωτερική υπαρξιακή ανασφάλεια και απόγνωση.

Θυμάστε ποια ήταν η πρώτη φορά που είδατε κάποιον άνθρωπο να πεθαίνει ή τον επισκεφθήκατε εκ των υστέρων στην κηδεία του; Πώς νιώσατε; Ποιες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό σας; Τι σας είπαν οι «μεγάλοι»;

Το πώς ήρθατε σε επαφή για πρώτη φορά με το θάνατο είναι πολύ καθοριστικής σημασίας για το τι πεποιθήσεις δημιουργήσατε γύρω από αυτό. Αυτές οι πεποιθήσεις επηρεάζουν τη ζωή σας καθημερινά.

Τέτοιες πληροφορίες υπάρχουν στην ατμόσφαιρα όταν κάποιος κάνει ένα ραντεβού με τον ασφαλιστικό του σύμβουλο για ασφάλεια ζωής.

Η δυσκολία των ανθρώπων να έρθουν σε επαφή με το θέμα αυτό στη ζωή τους μπορεί όντως να τους απομακρύνει από το να σκεφτούν πρακτικά για το μέλλον το δικό τους και της οικογένειάς τους.

Το αίσθημα αδυναμίας είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα για πολλούς ανθρώπους. Και ο θάνατος εγείρει τέτοια αισθήματα. Λόγω των παιδικών βιωμάτων, όπου ως παιδιά βιώσαμε πολλές φορές αδυναμία απέναντι στους γονείς μας, αυτή η δυσάρεστη αίσθηση απωθείται στο ασυνείδητο και βγαίνει μια άμυνα μπροστά από το αίσθημα της αδυναμίας…Εκεί κάποιος κάνει ό,τι μπορεί στη ζωή του για να νιώσει δυνατός και ατρόμητος και αυτό γίνεται με πολλούς μοναδικούς τρόπους, όσο μοναδικός είναι ο καθένας μας! Όμως, αυτή είναι άμυνα κι όχι αληθινή δύναμη. Η αληθινή δύναμη έχει και την αποδοχή της αδυναμίας.

 Αυτό όμως πώς επηρεάζει τον ασφαλιστικό κλάδο;

Οι άνθρωποι κάνουν ό,τι μπορούν για να αποφύγουν τον πόνο και να λάβουν ευχαρίστηση.

Η αρχή της ευχαρίστησης ή αρχή της ηδονής ή αρχή της απόλαυσης, είναι μια ψυχαναλυτική έννοια δημιουργημένη από τον Σίγκμουντ Φρόυντ. Η αρχή της ευχαρίστησης αναφέρει πως οι άνθρωποι αποζητούν να καλύψουν την ευχαρίστηση και την αποφυγή του πόνου προσπαθώντας να καλύψουν τις βιολογικές και ψυχολογικές ανάγκες τους.

Ο Σίγκμουντ Φρόυντ έλεγε πως «το εγώ όταν εκπαιδευτεί γίνεται λογικό, δεν κυριαρχείται πλέον από την αρχή της ευχαρίστησης, αλλά υπακούει την αρχή της πραγματικότητας, που επίσης στο βάθος αποζητά την απόκτηση ευχαρίστησης, αλλά ευχαρίστηση που την εξασφαλίζει λαμβάνοντας υπόψιν την πραγματικότητα, ακόμα και αν η ευχαρίστηση αναβάλλεται και λιγοστεύει.»

Η πραγματικότητα είναι πάντα πιο φιλική απ’ ό,τι φανταζόμαστε και απ’ όσα λέει ο νους μας! Το να λαμβάνουμε αποφάσεις έχοντας επαφή με την πραγματικότητα είναι μια στάση που προέρχεται από τον ενήλικα που είμαστε. Ο έφηβος μέσα μας δε νοιάζεται να πάρει αποφάσεις γιατί έχει όλη τη ζωή μπροστά του.

Είναι πολύτιμο να είμαστε συνειδητοί στη ζωή μας. Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά σε όλα. Ο σκοπός είναι να βιώνουμε όλο και πιο συνειδητά τη ζωή μας. Κι αν καταφέρουμε να είμαστε συνειδητοί στην καθημερινότητά μας, τότε η αντίληψή μας για τη ζωή διευρύνεται και ανυψώνεται. Όταν είμαστε ουσιαστικά παρόντες στο εδώ και τώρα δεν υπάρχει ο φόβος!