Ασφάλεια Έναντι Τρίτου: Υποχρεωτική από το 1957 – Δες όλα όσα προνοεί!

Ακολουθήστε μας στο Linkedin και συνδεθείτε με άλλους επαγγελματίες του κλάδου

Είναι γνωστό σε όλους ότι η ασφάλιση των μηχανοκίνητων οχημάτων, τουλάχιστο για κάλυψη ζημιών τρίτων είναι υποχρεωτική. Σε αυτό το άρθρο θα πάμε να δούμε λίγο την ιστορία αλλά και τις λεπτομέρειες πίσω από την υποχρεωτικότητα της συγκεκριμένης ασφάλισης.

Ο περί Μηχανοκίνητων Οχημάτων (Ασφάλεια Έναντι Τρίτου) Νόμος (Κεφ.333) θεσπίστηκε από την Βρετανική αποικιακή κυβέρνηση της Κύπρου το 1954 στο πρότυπο του αντίστοιχου αγγλικού του 1930 και τέθηκε σε εφαρμογή το 1957.

Ο νόμος αυτός, που αποτελούσε προοδευτικό νομοθέτημα για την εποχή του, έκανε υποχρεωτική την ασφάλιση οχημάτων σε σχέση με την ευθύνη για θάνατο ή σωματική βλάβη σε τρίτους. Σύμφωνα με την αρχική νομοθεσία, στα τρίτα πρόσωπα δεν περιλαμβάνονταν τα μέλη της οικογένειας του οδηγού και οι επιβάτες του, εκτός αν επρόκειτο για ταξί ή λεωφορείο. Επίσης, τότε δεν περιλαμβανόταν η ζημιά σε περιουσία τρίτων.

Με την πάροδο του χρόνου ο Νόμος υπέστη διάφορες τροποποιήσεις, έτσι που η ασφάλεια έναντι τρίτου να καλύπτει όλους τους επιβάτες του οχήματος, συμπεριλαμβανομένων μελών της οικογένειας του οδηγού καθώς και ζημιά σε περιουσία τρίτων.

Το 2000 ο πιο πάνω νόμος αντικαταστάθηκε με τον «Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων (Ασφάλιση Ευθύνης Έναντι Τρίτου) Νόμος του 2000 (Ν. 96(1)/2000). Ο νόμος αυτός είναι εναρμονιστικός με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και με τις τροποποιήσεις που έγιναν από τότε αποτελεί τη σημερινή νομοθεσία για το θέμα.

Το αντικείμενο του Νόμου είναι να προστατέψει αθώα θύματα ατυχημάτων έναντι της αποτυχίας να ανακτήσουν αποζημιώσεις από τον υπεύθυνο αυτοκινητιστή και αυτό το αντιμετωπίζει με κυρίως τρεις τρόπους:

• Επιβάλλει υποχρέωση στους χρήστες μηχανοκίνητων οχημάτων να εξασφαλίσουν και να διατηρούν σε ισχύ ασφάλιση για ευθύνη έναντι τρίτου εκτός αν ο χρήστης ή το όχημα εμπίπτουν σε ορισμένες εξαιρέσεις.
• Επιβάλλει κυρώσεις για παράλειψη συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις της υποχρεωτικής ασφάλισης
• Επιβάλλει υποχρέωση στις ασφαλιστικές εταιρείες να ικανοποιήσουν απαιτήσεις τρίτων μερών σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και αν το ασφαλιστήριο είναι ανενεργό εξαιτίας παραβάσεων ορισμένων περιορισμών ή όρων με την εταιρεία να έχει το δικαίωμα να ανακτήσει το συγκεκριμένο ποσό είτε από τον μη εξουσιοδοτημένο οδηγό είτε από τον ασφαλισμένο.

Εξαιρέσεις

Ο νόμος ορίζει μόνο συγκεκριμένες εξαιρέσεις που η πιο πάνω πρόνοια δεν εφαρμόζεται. Αυτές είναι:

1. Το μηχανοκίνητο όχημα ανήκει στη Κυπριακή Δημοκρατία, εφόσον το μηχανοκίνητο αυτό όχημα χρησιμοποιείται για υπηρεσιακούς σκοπούς
2. Οποιοδήποτε πρόσωπο ή κατηγορία προσώπων που κηρύσσονται από το Υπουργικό Συμβούλιο ότι εξαιρούνται από τις διατάξεις του συγκεκριμένου νόμου
3. Οποιοδήποτε μηχανοκίνητο όχημα ή τύπο μηχανοκίνητου οχήματος που κηρύσσεται από το Υπουργικό Συμβούλιο ότι εξαιρείται από τις διατάξεις του Νόμου αυτού.
4. Οποιοδήποτε μηχανοκίνητο όχημα το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως μηχάνημα ή εργαλείο (tool of trade) και το οποίο, κατά τη στιγμή που δημιουργήθηκε η ευθύνη, βρισκόταν σταθερά ακινητοποιημένο στο έδαφος και χρησιμοποιείτο ως μηχάνημα ή εργαλείο και όχι ως μηχανοκίνητο όχημα.
5. Σε περιοχές στις οποίες ο Έφορος Ασφαλίσεων, με γνωστοποίηση του που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας δύναται να καθορίσει.

Όσον αφορά τις πρώτες δύο εξαιρέσεις, υπεύθυνη αρχή για την καταβολή αποζημίωσης σε περίπτωση πρόκλησης ατυχήματος ορίζεται το Γενικό Λογιστήριο της Δημοκρατίας.

Πληροφορίες από: Βιβλίο «Ασφαλίσεις Μηχανοκίνητων Οχημάτων» – Ασφαλιστικό Ινστιτούτο Κύπρου.