Η ζωή μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο – Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι στην αποκατάσταση
Ακολουθήστε μας στο Linkedin και συνδεθείτε με άλλους επαγγελματίες του κλάδου
Η ζωή μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο περιλαμβάνει κινδύνους και η διαδικασία της αποκατάστασης θεωρείται απαραίτητη.
Διπλάσιος κίνδυνος εμφράγματος
Άτομα που υπέστησαν εγκεφαλικό επεισόδιο διατρέχουν διπλάσιο κίνδυνο εμφράγματος μέσα στον πρώτο χρόνο, ανεξαρτήτως αν προηγήθηκε διαχωρισμός καρωτίδας ή σπονδυλικής αρτηρίας· η ίδια σχέση δεν παρατηρήθηκε στις περιπτώσεις μόνο διαχωρισμού των αυχενικών αρτηριών.
«Τα ευρήματά μας μπορούν να βοηθήσουν τους γιατρούς στην αξιολόγηση και τη διαχείριση του καρδιαγγειακού κινδύνου μετά από τέτοια συμβάματα» σχολίασαν οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής Warren Alpert του Πανεπιστημίου Brown, που ανέλυσαν δεδομένα υγείας περισσότερων από 800.000 ενηλίκων 63 ετών κατά μέσο όρο. «Προηγουμένως ήταν απλώς εικασία, όμως τώρα γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός καρωτίδας ή σπονδυλικής αρτηρίας που δεν οδηγεί σε εγκεφαλικό επεισόδιο δεν αυξάνει τον κίνδυνο εμφράγματος· είναι εύλογο οι κλινικοί γιατροί να εστιάζουν στην πρόληψη του εγκεφαλικού επεισοδίου κυρίως σε αυτή την υποομάδα ασθενών» δήλωσαν.
Ο τόπος διαβίωσης επηρεάζει την αποκατάσταση
Οι επιζώντες από εγκεφαλικό επεισόδιο που διαβιούν σε περιοχές με αυξημένη ανεργία, χαμηλό εισόδημα, χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και υπό κακές συνθήκες στέγασης διατρέχουν διπλάσιο κίνδυνο κακής αποκατάστασης ένα χρόνο μετά το καρδιαγγειακό συμβάν, σε σύγκριση με όσους ζουν σε καλύτερες συνθήκες.
«Παρότι τα άτομα από διαφορετικό κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο που πέρασαν εγκεφαλικό επεισόδιο εμφανίζουν συνήθως την ίδια λειτουργικότητα μετά τη νοσηλεία, τα αποτελέσματα μπορεί να διαφέρουν δραματικά ένα χρόνο αργότερα» σχολίασε η Leah Kleinberg, B.A., από το εργαστήριο Falcone στο Τμήμα Νευρολογίας της Ιατρικής Σχολής του Yale.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τα στοιχεία 2.164 ατόμων που υπέστησαν ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο ειδικότερα ότι η κακή αποκατάσταση και η αδυναμία αυτοεξυπηρέτησης ήταν πιθανότερη κατά 44% στις περιοχές με μέτρια υλική και κοινωνική στέρηση και κατά 107% στις πλέον φτωχές περιοχές.
Περισσότερη σωματική δραστηριότητα με κατάλληλες υποδομές
Η διαβίωση σε γειτονιές με περισσότερα κέντρα και χώρους αναψυχής και σωματικής άσκησης συνδέονται με αυξημένη σωματική δραστηριότητα στη διάρκεια του πρώτου έτους μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο, συμπέρανε μια μικρή μελέτη σε 333 άτομα από ομάδα του Πανεπιστημίου του Οχάιο. Τα ευρήματα έδειξαν ότι το κατάλληλο περιβάλλον μπορεί να αυξήσει έως και 57% τη σωματική δραστηριότητα.
«Γνωρίζουμε ότι η σωματική δραστηριότητα είναι κομμάτι της αποκατάστασης για επιζώντες από εγκεφαλικό επεισόδιο. Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν την ανάγκη να συζητήσουμε με τους ασθενείς για τις υποδομές που προσφέρονται για άσκηση στις περιοχές τους, ώστε να είναι σε θέση να συνεχίσουν την ανάρρωσή τους μετά το εξιτήριο από το νοσοκομείο», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Jeffrey Wing, Ph.D., M.P.H., επίκουρος καθηγητής Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο.
Τριπλάσιος κίνδυνος άνοιας
Μελέτη σε 180.940 επιζώντες εγκεφαλικού επεισοδίου στον Καναδά εντόπισε τριπλάσιο σχεδόν κίνδυνο για άνοια κατά το πρώτο έτος μετά από το συμβάν. Κατά τη συμπλήρωση πενταετίας, ο κίνδυνος για τη νευρολογική διαταραχή ήταν 1,5 φορές μεγαλύτερος σε σχέση με τα άτομα χωρίς ιστορικό εγκεφαλικού επεισοδίου, παρέμεινε όμως αυξημένος ακόμη και 20 χρόνια αργότερα.
Μετά τη συνεκτίμηση παραγόντων κινδύνου άνοιας όπως η υπέρταση, ο διαβήτης τύπου 1 ή 2 και η υψηλή χοληστερόλη, οι πιθανότητες για τη νευρολογική διαταραχή ανεξαρτήτως χρονικής στιγμής ήταν αυξημένες κατά 80%, και κατά 150% αν είχαν υποστεί ενδοεγκεφαλική αιμορραγία (τύπος αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου).
«Τα ευρήματά μας τονίζουν τη σημασία της παρακολούθησης των ατόμων που πέρασαν εγκεφαλικό επεισόδιο για γνωστική εξασθένηση, της επιλογής κατάλληλων θεραπειών για την αντιμετώπιση των αγγειακών παραγόντων κινδύνου και την πρόληψη επαναλαμβανόμενων εγκεφαλικών επεισοδίων, καθώς και της ενθάρρυνσης των ασθενών για αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως η διακοπή του καπνίσματος και η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας, οι οποίες ωφελούν πολλαπλά και μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο άνοιας» σχολίασε ο Raed Joundi, M.D., επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο McMaster στο Χάμιλτον του Οντάριο.
