Insurance Europe: Σε προσωρινή οδηγία για την εταιρική βιωσιμότητα κατέληξαν τα μέλη

Ακολουθήστε μας στο Linkedin και συνδεθείτε με άλλους επαγγελματίες του κλάδου

Τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τα κράτη μέλη συμφώνησαν στην οδηγία δέουσας επιμέλειας για την εταιρική βιωσιμότητα (CSDDD), η οποία θα καταστήσει τις μεγάλες εταιρείες υπεύθυνες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος κατά μήκος των αλυσίδων αξίας τους. Στη συνέχεια, το κείμενο της οδηγίας θα αποτελέσει αντικείμενο περαιτέρω τεχνικών συζητήσεων και οριστικοποίησης.

Η οδηγία θα εφαρμοστεί σε εταιρείες με περισσότερους από 500 υπαλλήλους και καθαρό παγκόσμιο κύκλο εργασιών 150 εκατομμυρίων ευρώ στην ΕΕ. Καθορίζει υποχρεώσεις όσον αφορά τις πραγματικές και δυνητικές δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα για την επιχειρηματική αλυσίδα δραστηριοτήτων τους, η οποία καλύπτει τους επιχειρηματικούς εταίρους της εταιρείας και εν μέρει τις δραστηριότητες, όπως η διανομή ή η ανακύκλωση.

Η οδηγία θεσπίζει επίσης κανόνες σχετικά με τις κυρώσεις και την αστική ευθύνη για την παράβαση των υποχρεώσεων αυτών. Αποφασίστηκε ότι για τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένου του ασφαλιστικού κλάδου, η οδηγία θα εφαρμόζεται όσον αφορά τις δικές τους δραστηριότητες και τις ανάντη δραστηριότητές τους, αλλά όχι επί του παρόντος στην κατάντη αλυσίδα αξίας τους.

Οι ασφαλιστές θα πρέπει επίσης να υιοθετήσουν και να θέσουν σε εφαρμογή σχέδια κλιματικής μετάβασης. Επιπλέον, έχει συμπεριληφθεί ρήτρα επανεξέτασης για την αξιολόγηση της συμπερίληψης των κατάντη αλυσίδων αξίας για τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες σε μεταγενέστερο στάδιο.

Αναφερόμενος στη σημερινή προσωρινή συμφωνία, ο Philippe Angelis, Διευθυντής της Insurance Europe, σχολίασε: «Οι ασφαλιστές δεσμεύονται για τη βιώσιμη μετάβαση και, ως εκ τούτου, χαιρετίζουν τη νέα οδηγία, συμπεριλαμβανομένης της διατομεακής υποχρέωσης υιοθέτησης σχεδίων μετάβασης σύμφωνα με τη συμφωνία του Παρισιού. Η πολυπλοκότητα που προκύπτει από τη φύση των ασφαλιστικών δραστηριοτήτων, όπου ο δικαιούχος της σύμβασης είναι συχνά διαφορετικός από τον ασφαλιστικό πελάτη (π.χ. εταιρικά συνταξιοδοτικά συστήματα) ή όταν παρέχονται υποχρεωτικά ασφαλιστικά προϊόντα για την εκπλήρωση κοινωνικού ρόλου, καθιστά την ένταξη της κατάντη αλυσίδας αξίας των ασφαλιστών πολύ δύσκολη και περίπλοκη στην πράξη. Η συμφωνία αντικατοπτρίζει αυτές τις προκλήσεις.»