Οι αναγκαίες βελτιώσεις στην ασφάλιση ευθύνης εργοδότη
Ακολουθήστε μας στο Linkedin και συνδεθείτε με άλλους επαγγελματίες του κλάδου
Γράφει ο Μίλτος Μιλτιάδους, Ανεξάρτητος Σύμβουλος Ασφαλίσεων και Διαχείρισης Κινδύνων και Εκπαιδευτής Επαγγελματικής Κατάρτισης
Το άρθρο των Cyprus Insurance News σε συνεργασία με το Nomosplatform ημερομηνίας 1 Νοεμβρίου 2024 μας ενημέρωσε ότι στην Επιτροπή Εργασίας της Βουλής συζητείται η ανάγκη σύστασης του Ταμείου Ασφαλιστών Εργατικών Αποζημιώσεων για την προστασία των εργοδοτουμένων σε περίπτωση ατυχημάτων.
Η ίδρυση του Ταμείου προβλέπεται στον περί Υποχρεωτικής Ασφάλισης της Ευθύνης των Εργοδοτών Νόμο που ψηφίστηκε το 1989 και τέθηκε σε ισχύ το 1997, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει οποιαδήποτε προσπάθεια να ιδρυθεί.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που παρουσιάζει ο Νόμος και ορισμένα ζητήματα που παρατίθενται πιο κάτω χρειάζονται ριζική αναθεώρηση.
Όρια Ευθύνης
Τα ισχύοντα όρια ευθύνης για εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες είναι €160.000 ανά εργοδοτούμενο, €3.415.000 ανά συμβάν και €5.125 συνολικά για την περίοδο ασφάλισης. Είναι γνωστό ότι έχουν επιδικαστεί αποζημιώσεις πέραν του €1 εκ. και αυτό από μόνο του αποδεικνύει την ανεπάρκεια των ορίων. Για σκοπούς σύγκρισης, σημειώνεται ότι το όριο ευθύνης για οδικά ατυχήματα είναι €38.600.000 ανά συμβάν.
Στο πλαίσιο αναθεώρησης του Νόμου, θα μπορούσε να καταργηθεί το χαμηλό όριο των €160.000 ανά εργοδοτούμενο.
Ο ορισμός του εργοδοτουμένου
Τα περισσότερα ασφαλιστήρια καλύπτουν τη νομική ευθύνη του ασφαλισμένου εργοδότη για ατύχημα οποιουδήποτε προσώπου που εργοδοτείται «άμεσα» από τον ασφαλισμένο. Εξ αντιδιαστολής, δεν καλύπτουν την ευθύνη προσώπου που εργοδοτείται «έμμεσα» από τον ασφαλισμένο.
Ο ορισμός του «εργοδοτουμένου» στο Νόμο δεν κάνει διάκριση μεταξύ άμεσα και έμμεσα εργοδοτουμένων και θα μπορούσε να επέμβει η εποπτική αρχή και να απαγορεύσει αυτή τη διάκριση έτσι ώστε να ασφαλιστήρια να συνάδουν με τις διατάξεις του Νόμου. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να εισαχθεί διάταξη στο Νόμο που να απαγορεύει ρητά αυτή τη διάκριση.
Επαγγελματικές Ασθένειες
Ο Νόμος προβλέπει υποχρεωτική ασφάλιση της ευθύνης του εργοδότη για σαράντα τρεις συγκεκριμένες ασθένειες με παραπομπή στους περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Επαγγελματικές Ασθένειες) Κανονισμούς του 2010.
Τα περισσότερα ασφαλιστήρια καλύπτουν την ευθύνη μόνο για αυτές τις 43 ασθένειες και έτσι, αν ο εργοδότης βρεθεί ότι φέρει ευθύνη για οποιαδήποτε άλλη ασθένεια, παραμένει ακάλυπτος. Παραδείγματα ασθενειών που δεν συμπεριλαμβάνονται στην υποχρεωτική ασφάλιση είναι η κώφωση, το άσθμα, το εργασιακό άγχος, οι μεταδιδόμενες ασθένειες (π.χ. μακροχρόνια covid).
Στο πλαίσιο αναθεώρησης του Νόμου, θα μπορούσε να καταργηθεί η παραπομπή σε 43 επαγγελματικές ασθένειες και να απαιτείται ασφάλιση για την ευθύνη του εργοδότη σε σχέση με οποιαδήποτε ασθένεια των εργοδοτουμένων του.
Εξαιρέσεις
Ο Νόμος επιτρέπει μόνο δύο εξαιρέσεις, τη συμβατική ευθύνη και την ευθύνη προς εργοδοτουμένους επιβάτες. Τα περισσότερα ασφαλιστήρια περιέχουν διάφορες άλλες εξαιρέσεις, ορισμένες κατά παράβαση των διατάξεων του Νόμου (π.χ. μεσοθηλίωμα που προκαλείται από ίνες αμιάντου).
Στο πλαίσιο αναθεώρησης του Νόμου, θα μπορούσε να εισαχθεί διάταξη που να απαγορεύει ρητά την συμπερίληψη σε ασφαλιστήρια εξαιρέσεων που δεν επιτρέπονται από το Νόμο.
Ανίσχυροι Όροι
Ο Νόμος περιλαμβάνει αριθμό ανίσχυρων όρων, δηλαδή όρων που μπορούν να συμπεριληφθούν σε ασφαλιστήριο ευθύνης εργοδότη αλλά, όταν παραβιαστεί τέτοιος ανίσχυρος όρος, η ασφαλιστική εταιρεία υποχρεούται να αποζημιώσει το θύμα εργατικού ατυχήματος και δικαιούται να στραφεί εναντίον του ασφαλισμένου εργοδότη για να ανακτήσει τα καταβληθέντα. Με άλλα λόγια, ο εργοδότης νομίζει ότι είναι ασφαλισμένος ενώ στην πραγματικότητα είναι ανασφάλιστος διότι στο τέλος θα πληρώσει τις αποζημιώσεις από την τσέπη του.
Στο πλαίσιο αναθεώρησης του Νόμου, θα μπορούσαν να διαγραφούν όλοι οι ανίσχυροι όροι από το Νόμο.
Αγώγιμο Δικαίωμα
Για να αποζημιωθεί το θύμα εργατικού ατυχήματος πρέπει πρώτα να κινήσει αγωγή εναντίον του εργοδότη του και, αν εξασφαλίσει απόφαση εναντίον του, να την παρουσιάσει στην ασφαλιστική εταιρεία ευθύνης εργοδότη για να εισπράξει τα επιδικασθέντα. Αν η ασφαλιστική εταιρεία αρνηθεί να καταβάλει τις επιδικασθείσες αποζημιώσεις, τότε το θύμα δικαιούται να κινήσει αγωγή εναντίον της.
Αντίθετα, το θύμα οδικού ατυχήματος έχει απευθείας αγώγιμο δικαίωμα εναντίον του αμελούς οδηγού ή της ασφαλιστικής εταιρείας του μηχανοκίνητου οχήματος ή και των δύο.
Ποιος είναι Μιλτιάδης Μιλτιάδου
Ο κ. Μιλτιάδης Μιλτιάδου είναι Ανεξάρτητος Σύμβουλος Ασφαλίσεων και Διαχείρισης Κινδύνων με πλούσια εμπειρία και εκτενή ακαδημαϊκή κατάρτιση. Είναι κάτοχος Πτυχίου Νομικής από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, Μεταπτυχιακού Διπλώματος στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση από το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ και Humphrey Fellow στη Δημόσια Διοίκηση από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον.
Αφού εργάστηκε για σειρά ετών στη Δημόσια Υπηρεσία, το 1999 ανέλαβε τη θέση του Γενικού Διευθυντή της AIG στην Κύπρο, όπου απέκτησε βαθιά γνώση του ασφαλιστικού τομέα. Έχει συγγράψει βιβλία για θέματα σχετικά με τις ασφάλειες και διδάσκει στο Ασφαλιστικό Ινστιτούτο Κύπρου, καλύπτοντας αντικείμενα όπως το Ασφαλιστικό Δίκαιο, Ασφαλίσεις Ευθύνης, Ασφαλίσεις Μηχανοκίνητων Οχημάτων, Ασφαλίσεις Περιουσίας και Διακοπής Εργασιών.
Από το 2015, ο κ. Μιλτιάδου δραστηριοποιείται ως Ανεξάρτητος Σύμβουλος και Εκπαιδευτής Επαγγελματικής Κατάρτισης, προσφέροντας τις εξειδικευμένες γνώσεις του σε θέματα ασφαλιστικών και διαχείρισης κινδύνων, συνεισφέροντας ουσιαστικά στην ενδυνάμωση των επαγγελματιών του κλάδου.
