Ποιο γεγονός στάθηκε αφορμή για τη δημιουργία αντασφαλιστικών εταιρειών;
Ακολουθήστε μας στο Linkedin και συνδεθείτε με άλλους επαγγελματίες του κλάδου
Ποιος ασφαλίζει τις ασφαλιστικές εταιρείες; Τι είναι η αντασφάλιση και πώς προέκυψε η ανάγκη γι αυτήν; Αυτά τα ερωτήματα θα απαντήσουμε μέσα από αυτό το άρθρο!
Τι είναι η αντασφάλιση;
Με μία φράση θα απαντούσαμε ότι η αντασφάλιση είναι ασφάλιση για τους ασφαλιστές!
Προκειμένου οι ασφαλιστικές εταιρείες να διασφαλίσουν την οικονομική τους ευρωστία από ενδεχόμενες μεγάλες καταστροφές μοιράζονται τον κίνδυνο είτε μέσω συνασφάλισης (τοπική διασπορά κινδύνου), είτε μέσω αντασφάλισης (διεθνής διασπορά κινδύνου).
Χάρη στην αντασφάλιση δίνεται η δυνατότητα σε μια ασφαλιστική εταιρεία να αναλαμβάνει κινδύνους πέρα από τις οικονομικές της δυνατότητες, κάτι το οποίο είναι εξαιρετικά σημαντικό για ολόκληρη την ασφαλιστική βιομηχανία!
Οι ασφαλιστικές εταιρείες αντιμετωπίζουν πολλούς κινδύνους στις καθημερινές τους δραστηριότητες, όπως:
- Κίνδυνος περιουσιακών στοιχείων, που σχετίζεται με τη μεταβαλλόμενη φύση των επενδυτικών αξιών.
- Πιστωτικός κίνδυνος, που σχετίζεται με υποχρεώσεις πελατών ή/και οφειλετών.
- Κίνδυνος ευθύνης, που σχετίζεται με πιθανές απώλειες λόγω ανεπαρκούς τιμολόγησης ή από καταστροφές και άλλα γεγονότα.
Η αντασφάλιση αποζημιώνει τον κύριο ασφαλιστή έναντι αυτών των πιθανών ζημιών. Ο κύριος ασφαλιστής, μεταβιβάζει ένα μέρος του κινδύνου στον αντασφαλιστή. Ο βαθμός κινδύνου και οι όροι ενεργοποίησης της αντασφάλισης καθορίζονται στις μεταξύ τους συμφωνίες. Γενικά, ο κύριος μεταφορέας διατηρεί ένα δίκαιο μέρος του κινδύνου.
Η αντασφάλιση επιτρέπει στους ασφαλιστές να αυξήσουν το μέγιστο ποσό που μπορούν να ασφαλίσουν. Ωστόσο, οι περισσότερες αντασφαλιστικές συμβάσεις δεν απαλλάσσουν τον εκχωρούντα ασφαλιστή από την ευθύνη να πληρώσει τις ασφαλιστικές απαιτήσεις σε περίπτωση πτώχευσης του αντασφαλιστή!
Ποια ήταν η αφορμή για τη δημιουργία των πρώτων αντασφαλιστικών εταιρειών;
Οι πρώτες αντασφαλιστικές εταιρείες γεννήθηκαν από μια μεγάλη πυρκαγιά το 1842 που έκαψε ένα μεγάλο τμήμα του Αμβούργου της Γερμανίας και σκότωσε τουλάχιστον 50 άτομα!
Η πυρκαγιά εξέθεσε την αδυναμία των ασφαλιστών να αντιμετωπίσουν μια τέτοια καταστροφή και οι ασφαλιστές αναγνώρισαν την ανάγκη διανομής χαρτοφυλακίων κινδύνου μεταξύ πολλών μεταφορέων.
Ας εξετάσουμε ένα βασικό σενάριο αντασφάλισης. Φανταστείτε ένα τεράστιο κτίριο γραφείων αξίας 20 εκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο χρειάζεται ασφαλιστική κάλυψη.
Μια ασφαλιστική εταιρεία μπορεί να αποδεχθεί τον κίνδυνο απώλειας και στη συνέχεια να στραφεί σε έναν αντασφαλιστή, συμφωνώντας να καλύψει τα πρώτα 10 εκατομμύρια δολάρια και να παραχωρήσει στον αντασφαλιστή τα υπόλοιπα. Εάν οι απώλειες στο κτίριο υπερέβαιναν τα 10 εκατομμύρια δολάρια, ας πούμε ότι έφταναν τα 14 εκατομμύρια δολάρια, ο αντασφαλιστής θα κληθεί να καλύψει τα υπόλοιπα 4 εκατομμύρια δολάρια.
Σε μια περίπτωση όπως αυτή, η ρύθμιση λέγεται ότι είναι μια μη αναλογική συμφωνία, γνωστή και ως συμφωνία υπερβολικής ζημίας. Στις αναλογικές συμφωνίες, ο κύριος ασφαλιστής και ο αντασφαλιστής μοιράζονται αναλογικά τον κίνδυνο ευθύνης. Στην περίπτωση συμφωνίας μεριδίου ποσόστωσης, ο κύριος ασφαλιστής και ο αντασφαλιστής επιμερίζουν τα ασφάλιστρα και τις ζημίες σε σταθερή ποσοστιαία βάση.
Οι δύο βασικοί τύποι συμφωνιών αντασφάλισης είναι οι συμβατικές και οι προαιρετικές.
Η συμβατική αντασφάλιση δεσμεύει συμβατικά τον ασφαλιστή και τον αντασφαλιστή μαζί, όσον αφορά ορισμένες συγκεκριμένες δραστηριότητες. Η συνθήκη απαιτεί από τον ασφαλιστή να εκχωρήσει όλους τους κινδύνους που καθορίζονται από τη συμφωνία με τον αντασφαλιστή και ο αντασφαλιστής πρέπει να αναλάβει αυτούς τους συγκεκριμένους κινδύνους. Αυτό σημαίνει ότι ο αντασφαλιστής αναλαμβάνει αυτόματα τον κίνδυνο για όλα τα ασφαλιστήρια συμβόλαια που καλύπτονται από τη συνθήκη, και όχι μόνο για ένα συγκεκριμένο ασφαλιστήριο.
Η προαιρετική αντασφάλιση, από την άλλη πλευρά, γίνεται περισσότερο κατά περίπτωση. Η αντασφάλιση εκδίδεται μετά από ανάλυση της κατάστασης και με απόφαση κάλυψης κατά περίπτωση. Ο αντασφαλιστής μπορεί να καθορίσει εάν επιθυμεί μέρος ή το σύνολο του κινδύνου που συνδέεται με τη συγκεκριμένη πολιτική. Αυτή η ρύθμιση πραγματοποιείται συνήθως όταν οι κίνδυνοι είναι τόσο ασυνήθιστοι ή τόσο μεγάλοι που δεν καλύπτονται από τις τυποποιημένες συμβάσεις αντασφάλισης της ασφαλιστικής εταιρείας.
Και πώς ασφαλίζονται οι αντασφαλιστές;
Οι αντασφαλιστές μπορούν επίσης να αγοράσουν αντασφάλιση για να καλύψουν τη δική τους έκθεση σε κίνδυνο ή να αυξήσουν την ικανότητά τους. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται επανεκχώρηση!
