Θα το ασφάλιζα…
Ακολουθήστε μας στο Linkedin και συνδεθείτε με άλλους επαγγελματίες του κλάδου
Το παρόν άρθρο αποτελεί προσωπική εμπειρία του κ. Αριστείδη Βασιλειάδη, Founder της Insurance Innovation. Πρόκειται για μία άτυχη στιγμή πριν δύο χρόνια όπου για μία ακόμα φορά αποδείχθηκαν οι καταστροφικές επιπτώσεις της φωτιάς. Με αφορμή τα επίκαιρα γεγονότα των δασικών πυρκαγιών στην Ελλάδα, το insuranceforum.gr προχώρησε στην αναδημοσίευσή του.
Γράφει ο Αριστείδης Βασιλειάδης, Founder της Ιnsurance Innovation
Το περιστατικό συνέβη την προηγούμενη Τετάρτη και ενώ βρισκόμουν στο γραφείο μου. Το τηλέφωνο χτύπησε και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν μία φίλη που μένει πιο δίπλα από το σπίτι μου. Όσο πιο ψύχραιμα μπορούσε με ενημέρωσε πως το σπίτι που βρίσκεται στο ισόγειο του κτίσματος που μένω είχε πάρει φωτιά.
Αμέσως, άφησα ό,τι έκανα και έτρεξα προς το αυτοκίνητό μου. Μάλιστα, κατά τη διαδρομή έμαθα πως βρισκόντουσαν ήδη εκεί 2 πυροσβεστικά. Η αγωνία μου είχε χτυπήσει κόκκινο, με τη σκέψη ότι θα έβρισκα τα πάντα καμένα. Αν κάτι με ανακούφιζε μέχρι να φτάσω ήταν το γεγονός ότι πριν μπω στο συγκεκριμένο σπίτι είχα πρώτα από όλα φροντίσει να εκδώσω το πυρασφαλιστήριο του. Αν και εκείνη τη στιγμή δεν με ένοιαζε διόλου το ασφαλιστήριο αλλά το να μην έχει επεκταθεί η φωτιά στο σπίτι μου, μέσα μου βαθιά ένιωσα μία ανακούφιση. «Δε πα να καεί, δεν θα πεθάνουμε, με το ασφαλιστήριο θα το φτιάξω από την επόμενη κιόλας μέρα».
Φτάνοντας στην αυλή του σπιτιού πήρα μια βαθιά ανάσα. Ο 1ος όροφος στον οποίο και διαμένω ευτυχώς δεν είχε εμφανείς ζημιές. Μπήκα πρώτα στο σπίτι να τσεκάρω ότι όλα είναι οκ και εάν τα κατοικίδια μου ήταν καλά και αμέσως μετά κατέβηκα κάτω να δω τί συνέβη.
Η ζημιά στον κάτω όροφο ήταν ολοκληρωτική. Ένα μαυρισμένο σπίτι με καμένο το μεγαλύτερο μέρος του. Καταστροφή 100% στο περιεχόμενο. Μέσα μου είπα «μάλλον ήμουν πολύ τυχερός που δεν ανέβηκε και πάνω η φωτιά».
Δε θα σας το κρύψω, από την μικρή μου εμπειρία, ήμουν σίγουρος (κακώς, αλλά ήμουν) πως το σπίτι θα ήταν ανασφάλιστο. Βεβαίως και δεν ρώτησα την ιδιοκτήτρια γι’ αυτό σε μία στιγμή που μόλις είχε αντιληφθεί πως η περιουσία της είχε καταστραφεί ολοσχερώς.
Μπήκα μέσα να την δω, να της συμπαρασταθώ όσο μπορώ και να ρωτήσω αν χρειάζεται κάτι. Ήταν κατάμαυρη από την κάπνα και εμφανώς τρομαγμένη. Μαζί με το σπίτι, είχε χάσει και την παρέα της – τη γάτα της – η οποία πέθανε στη φωτιά.
Και εκεί μου το μαρτύρησε μόνη της :
«Άρη, ήμουν άτυχη, σκεφτόμουν καιρό τώρα να το ασφαλίσω…»
Δεν της απάντησα, δεν ήταν κατάλληλη η στιγμή.
Και πολύ φοβάμαι, πως μόλις καταφέρει να φτιάξει εξ αρχής το νοικοκυριό της, πάλι δε θα το ασφαλίσει. Μακάρι να κάνω λάθος…
